Achtste groepers huilen niet:
''Deze boek gaat over een meisje (Akkie) die van voetballen hield en een mooi leven had. Helaas krijgt zij ineens te horen dat ze leukemie had en daardoor in de ziekenhuis moest verblijfen.
Akkie wou meedoen met een voetbaltoornooi (van school), maar omdat zij een paar keer flauw had gevallen heeft de dokter haar aangeraden om niet mee te wedstrijden. Dit betekend dat ze niet mocht voetballen. Hiervan werd ze heel erg boos en verdrietig.
Voor een tijdje kreeg zij gemo en ze voelde zich heel erg beter en ze wou echt meedoen met de toornooi. De dokter had ze verteld dat als ze dood zou gaan, gaat hij zijn snor afscheren. In een dag kwam de dokter binnen haar kamer zonder een snor. Akkie schrok heel erg daarvan.
Haar vrienden wilden voor het laatste keer iets leuks doen voor Akkie. Dus ze hebben de voetbaltornooi in de ziekenhuis gedaan zodat Akkie dat ook kon zien. Hun school heeft uiteindelijk gewonnen en daarom hadden ze een feestje gevierd. In dat feest overleed Akkie.''
Ik vond het boek heel erg mooi en gevoelig. Het einde was heel erg verdrietig maar in het algemeen was het een leuk boek. Het moment dat de dokter zonder snor binnen haar kamer kwam vond ik een heel erg moment voor haar, omdat ze te horen kreeg dat ze binnenkort zal overlijden. Ik vond het heel knap van haar vrienden dat ze in het ziekenhuis hadden de toornooi gedaan om Akkie blj te maken en dat ze hadden uiteindelijk ook gewonnen. In het algemeen was het een prima boek, behalve het einde. Het einde liep niet zo leuk. Ik hou vooral niet veel van boeken met een slechte einde omdat ze jouw heel erg verdrietig maken en ik wil een boek gewoon met een leuke eindje beeindigen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten